Amatör= Futbol=Gençlik= Dün=Bugün
Bir zamanlar çocukluğum deyip hayal ettim:
Çocukluğumun geçtiği Saruhanlı Mütevelli’ de okulda ve parkta hafta içinde okul çıkışında, salça ekmeği sürüp evden çıktığımız ve hafta sonunda da sabahtan akşama kadar bitmeyen futbol maçlarımız. Birinin bitip birinin başladığı ve akşam eve gittiğimizde çoğumuzun annesinden, babasından dayak yediği günler.
Bizler buralarda mutlu idik ve neşe ile spor yapar, futbol oynardık.
Parkta takım kurup, diğer mahalle gençleriyle maç alıp karşılaşırdık. Kasa kasa gazozların içildiği zevklimi zevkli müsabakalar yapardık.
Burada antrenör, ayakkabı, forma yok. Sadece sıcacık yüreklerimiz vardı…
Sahayı da çomakla çizerdik.
Akşam evde sopa yeme tehlikesini göze alıp, iskarpin, spor ayakkabısını parçalayan, evden korktuğu için yalınayak oynayanlarımız bile vardı.
Ne kahvehane, ne internet ne de sanal futbol bilirdik. Bizim için futbolun gerçek ve yaşanan kısmı vardı.
EVET BUGÜN?
Evet, çocukluğumun geçtiği Mütevelli’ de ve diğer mahallelere devlet halı sahaları yaptı. Ancak futbol oynayan var mı dersiniz?
Bunun yanında şu an yaşadığım Manisa Peker Mahallesi ve diğer Mahalle sahalarının olduğu arsalar birer birer bina doldu. Sokaklar ise araç doldu. Kimi futbol sahaları okul, devlet dairesi..
Kimi basket, voleybol sahaları ise birkaç kendini bilmez alkol alıyor diye demir bariyerlerle çevrilip, kapatılıp ya otopark ya da yasaklı bölge oldu.
GENÇLERİMİZİ TEKNOLOJİ ESİR ALDI
Şu anki kuşak bize göre çok şanslı olduğu yerler var tabiki.
Spor yapmak için Manisamız tesis fakiri de olsa gençler teknolojik açıdan şanslı.(Malzeme ve saha imkanı...)
Manisamızda veliliğimiz başta olmak üzere devletimiz de sosyal projeler ile imkanları zorluyor.
Şu anki gençliğin bize göre (80lerin çocukları) de şanssız olduğu da kesin.
O gün bizi esir alamayan teknoloji şu an gençleri esir almış durumda.
Maalesef gençlerimiz kahvehanelerde, internet kafelere ve sanal top oynadıkları sisli oyun salonlarında ve cep telefonlarında vakit geçiriyorlar…..
Bir zamanlar fırtınalar estiren, profesyonelleri yıkıp geçen mahalle takımlarımız artık yok.
TAKIMDAŞLIK YOK OLUYOR
Bugün sadece mahalleli sporcu sayısı ve sporcular…
Manisa'da Akgünspor amatör kümede kendi mahalleli ağırlıkta sporcuları ile mücadeleye devam etmeye çalışıyor. Hüsnü, kaleci Ergin,Tosi Hüseyin, Genç Ali….Bunların arkasından da gelen yok gibi…
Bizlerin futbol oynadığı dönemlerde Mütevellispor’da da takım tamamen Mütevelli ‘den iken, artık bugün bu sayı 3-4 kadar. Bu sezon takım zor günler geçirdiği için fedakarlık yaparak hizmet eden Suat, Köfte Kadir, Dino Ali…
Maalesef, teknoloji çağında kuşak spordan uzaklaşmaya ve yanlış yönlerde vakit geçirmeye devam ediyor. Bir de yaşam mücadelesi.. Mahalle kültürü ve takımdaşlık bitti gibi…..
SON SÖZ
Tek derdimiz Sokağa attığımız ve teknolojiye esir ettiğimiz gençlerimizi, yarınlarımızı geri kazanmak.
Bunun yolu da onları kapalı mekanlardan kurtarıp, spor sahalarını geri vermek, mahallelerine spor tesisi yapıp akıl ve ruh sağlıklarını geri vermek olmalı Aksi halde, Manisa da sporu ve gençliği nasıl büyütürüz? Hepimiz bunu çok iyi düşünelim.
Hepimiz biliyoruz ki; Tüm Manisa’nın amatör spor yükünü çeken 8 Eylül Stadı’nın da çilekeşliği yanında projeleri yapılan ve valimiz tarafından müjdesi verilen spor tesislerini bir an önce Manisamıza kazandırmalıyız.
Hepinize İyi Günler.
