ÇAMURLU SUDAN BİR YUDUM...
Bu yaşadığı acı hem de çok acı.
Yanan yüreğinin sesini dinleyerek ocağa doğru yöneldi telaşla
çalışanları izlemeye başladı. Seyretti ve dua etti.
Bağırıp çağırmadı sadece izledi.
Gözlerinde perde çekili gibiydi,acının ve çaresizliğin perdesi.
Etrafında kimseler yok gibi sadece sular altında kalmış oğlunu ve ona
karşı duyduğu özlemi yaşıyordu.
Kadın başındaki örtünün uçuştuğunu hissetti ve anladı ki ayrılık vakti
gelmişti. Başının örtüsünü düzeltti.
Madenden oluk oluk akan suya baktı .
Çamurlu suya elini daldırdı ve avucundaki çamurlu sudan bir yudum
ağzının içine aldı.
Oğlunu aldı aslında içine ,özlemi,yangını,çaresizliği.
Etrafındakiler götürmek istediler ama o yüzlerine bile bakmadı tekrar
madenin kenarındaki engele dayandı ve dudaklarını kıpırdatıyordu.
Allaha dua ettiği çok açıktı .
Etrafta bağıranlar ve kendini yerden yere atanlar vardı ama o bunların
farkında değildi. Dudakları kıpırdıyordu sürekli, geride bıraktığını
son bir kez görmek istedi ama melekler kanatlarıyla engellediler.
Hayatın bütün izlerini taşıyan yüzü derin bir acıyla gerilmişti.
Oğul'a ulaşamamanın verdiği acı kalbine hançer gibi saplandı. Nefes
alamadı bir süre ve hiç alamayacağını zannetti. Herkeste bir hüzün
vardı, gök ağırlaşmıştı.
Tutsaklığını kurtaracaktı bir söz, tek bir söz, dilini damağına
dayadığında ve vurduğun da kalbine sözü mühür gibi sabretti ama o
sözü duyamadı.
Kor kızıllığa bulandı hava, kapalı bir kutunun içindeki büyülü bir sihir
gibi, gizli ne varsa saçıldı ortalığa.
Evladım kavuşamayacak mıyım asla sana?
Madenden akan çamurlu sudan ağzının içine aldığı o bir yudum
suyu yuttu. Kor yuttu,zehir yuttu,öfke yuttu,acı yuttu.
Bu kara suda kuzumun kokusu var mıdır?
Hesap verecekler mi kim?
Bu acıyı yardımlarla dindirebilecekler mi?
Suç kimde?
Hesap gününe inanmayan kim ise hepsinde.
