DEMODE BENLİK
Ömrümüzden koca bir yıllık zaman dilimini geride bırakırken geçen zamanın muhasebesini yapma hissi kapımızı tıngırdatıyor. Yaptıklarımızbir yana esas yapma niyetinde olup yapamadıklarımız içimizi yakıyor.Nihan KAYA’nın da dediği gibi "Uzun yıllar kendimin yasını tuttum. Olabileceğim hâlde olmadığım insanın, yapabileceğim hâlde yapmadığım şeylerin yasını."Kendimizin yasını tutmaktan vazgeçip olmak istediğimiz insana dönüşmek gerek. Bunun yolu iseyapabileceğimiz hâldeyapamadıklarımıza odaklanmak ve yapmak istediğimiz şeyleri alışkanlık haline getirmekten geçiyor.
Yapmak isteyip yapamadığımız nice şey, alışkanlık haline getiremediğimiz içingerçekleşemiyor. Alışkanlık haline getirmek üzereyken yarıda bıraktıklarımız ne çok değil mi?!Eksiğimizi, kusurumuzu, yanlışımızı geride bırakmaya niyet ederek benliğimizi yeniden inşa etmek için kolları sıvadığımız her alışkanlık hemen hayatımıza yerleşmiyor. Hatta öyle ki uzun zaman boyunca yapageldiğimiz bir alışkanlık bir anda eski alışkanlığımızla köşe kapmaca oynamaya başlayabiliyor. Biz de yeni alışkanlığın nasıl bu kadar nankör olabileceğine şaşırıp kalıyoruz. Çünkü beyin her zaman eskiden yaptığışeyi güvenli liman olarak görüyor. Ve sorunlar üst üste geldiğinde yineeski güvendiği limanın kapısını çalıyor.
Yeni alışkanlıkları kazanmak hendeklerle döşenmiş bir yol. Ara sıra takılıp düşmek işten bile değil. Ama bir gün takılıp düştük diye yola küsmekte akıllıca gelmiyor. Arada eski alışkanlıklarımız göz kırpsa da daha kaliteli bir hayat yaşama yolundaki çabamız her zaman kayda değer.
Bize bahşedilmiş daha yaşanacak kaç gün olduğunu bilmediğimiz şu dünya hayatında olmak istediğimiz kişi olabilmek,kendimizi yeniden inşa etmek için her zaman fırsat var. Bunun için modası geçmiş kendimize yeni alışkanlıklar dikecek bir terzi olmaya girişmek gerek. Çünkü yüksek dozda konfor içeren rutinlerimizle kendimizi yeniden doğurmak pek mümkün değil sevgili okur.
Demode benliğimizden sıyrılabilmek ümidiyle..
