Demokrasi Platformu, kadına şiddet için yürüdü

Demokrasi Platformu, kadına şiddet için yürüdü
Akhisar Haber Ajansı-AHA

Akhisar Demokrasi Platformu bileşenlerinden DİSK Emekli-Sen, Eğitim-İş, Eğitim-Sen, SES, Tabipler Odası, Kadın Derneği, CHP İlçe teşkilatı, CHP Manisa Milletvekili A. Vehbi Bakırlıoğlu, Akhisar belediye Başka aday adayları, ÖDP, HDP, EMEP, Mimarlar Odası, ADD, AKSAD, Anadolu Erenler Derneği'nin katıldığı "25 Kasım Kadına Şiddet" yürüyüşü 

saat 14.00’te Şehit Teğmen Tahir Ün Caddesi başında toplanarak,  İş Bankası önüne kadar "Kadın Yaşam Özgürlük", "Olmaz de Dur De, Kadına Şiddeti Engelle", "Erkeksen Öfkeni Yen", Şiddet Şiddeti Doğurur", "Erkek Adalet Değil Gerçek Adalet", "Erkeklik Şiddetle Ölçülmez", "Emeğimiz Bedenimiz Kimliğimiz Bizimdir", Dünya Birlik Olsa, Kadınlar Yerinden Oynar" sloganları altında yürüdüler. Emekli Öğretmen Şükran Ayaz parkı önünde basın açıklamasını Demokrasi Platformu adına Asil Deniz Yıldız okudu.

Asil Deniz Yıldız'ın okuduğu basın açıklamasının tam metni;

 25 Kasım, insanlık tarihinde kadınlara yönelik vahşi bir şiddetin, bir insanlık ayıbının, bir utancın yıldönümü olduğu gibi aynı zamanda kadınların erkek egemen toplumsal şiddete karşı duruşun, dayanışmanın ilmik, ilmik örülmeye başlandığı şanlı yıldönümüdür de.

Yani utancın ve onurun, yan yana ;onurun, utancı, umudun-karanlığı galebe çaldığı buruk bir yıl dönümü. Bir yanda şiddet, savaş, militarizm, ırkçılık ve milliyetçilik üreten sömürücü zihniyetin hüküm sürdüğü tarihin çöp sepetine doğru yol alarak alçalan, diğer yanda kanat çırptıkça yükselen, yükseldikçe özgürleşen, yeni insanlığın kadın aklında, kadın yüreğinde, kadın elinde yücelttiği; yaşam, barış, eşitlik, ve kardeş özgürlüğün, yani güzel ile çirkinin hesaplaşmaya durduğu günün yıldönümü.

MİRABAL. KARL3EŞLERVEN BUGÜNE HA YKIRIYORUZ

Patria, Minerva, Maria... diğer adıyla Mirabel kardeşler. Onların adını bugüne taşıyan ise 58 yıl önce Dominik Cumhuriyeti’ni yöneten Rafael Trujillo diktatörlüğüne karşı verdikleri mücadele. 25 Kasım 1960’ta diktatörlüğün askerleri tarafından tecavüz edilerek vahşice öldürüldüler. Öldürülmeleri diktatörlük tarafından kamuoyuna “Trafik Kazası” olarak duyuruldu. Aslında gerçek bambaşkaydı.

Gerçek, diktatörlük karşıtı Clandestina hareketinin kurucuları ve kadroları olan bu kadınların tehlike olarak görülmesi, tecavüz edilerek katledilmeleriydi. Şüphesiz ki ne Mirabel Kardeşler şiddete,tecavüze uğrayan ne ilk kadınlardı ne de kadın şiddeti,tecavüzü son buldu.

Önce 1981 Dominik’te toplanan Latin Amerika Kadın kurultayında; 25 Kasım “Kadına Yönelik Şiddete Karşı Mücadele Ve Uluslararası Dayanışma Günü” olarak kabul edildi Daha sonra 1985 yılında, BM tarafından “25 Kasım, kadına yönelik şiddetin yok edilmesi için uluslararası mücadele” günü ilan edildi.1981 den bu yana dünyanın dört bir köşesinde biz kadınlar , toplumsal cinsiyet eşitsizliğine, erkek şiddetine, tecavüze, tacize, savaşa, ırkçılığa,faşizme ve ayrımcılığa karşı kadın dayanışmasını örüyor,seslerimizi yükseltiyoruz.

Dönüp baktığımızda, MIRABEL kardeşlerin yaşadıklarının aslında bugün bizlerin yaşadıklarına ne kadar da benziyor olması hem şaşırtıcı hem de bu sömürü düzeninin ve kadın üzerindeki hegomanya anlayışının hala değişmemesinden kaynaklı olduğu aşikardır. Bugün dünyanın her yerinde kadınlar olarak, ulusal, sınıfsal, cinsel sömürü ve saldırılara maruz kalmaktayız. Sermaye gibi, şiddetin de maalesef vatanı ve milleti, dini ve mezhebi yoktur.

Biz sustukça...

Yıllık kadın ölümlerindeki bilançolara baktığımızda 1 .ve 2. Dünya savaşlarında ki insan kaybından çok daha fazla kadın katlediliyor. Son günlerde artan bir hızla, tecavüz ve ölüm haberleri magazinleştirilerek, kadın bedeni üzerinden reyting uğruna kadın onuru yeniden çiğneniyor, feodal yapıları, mafyayı, çeteleri, fuhuş ticaretini, dizi adına, program adına evlerimize taşıyanlar, erkek otoritesini sarsılmaz bir kale gibi sunuyorlar. Ancak biz kadınlar biliyoruz ki biz sustukça, biz sessiz kaldıkça nice kız kardeşlerimiz, bu ataerkil vahşet elinde, namus adına, töre adına can vermeye devam edecek...

Daha kaç işçi kız kardeşimiz fabrika tezgahlarında karın tokluğuna, angarya çalıştırılarak taciz, tecavüz tehdidi altında yaşayacak? Daha kaç Özgecan’ımız tecavüz girişimine direndiği için vahşice yakılarak katledilecek?

Daha kaç ev kadını gecenin bir yarısında tekme tokat kapının önüne konularak, açlık ve sefalete, ölüme terk edilecek? Sistem muhalifi daha kaç kadın ya da kadın örgütü anti demokratik baskı ve saldırılara maruz kalacak?

Ama unuttukları bir şey var... Biz kadınlar artık susmayacağız. Artık kendi yazgımızı kendimiz çizmek üzere, sözümüzü birleştirerek, örgütlülüğümüzü, dayanışmamızı örüyoruz. Artık yeter diyoruzL Toplumsal cinsiyetçiliği tarihin çöp sepetine atmaya yeminliyiz.

Kadına yönelik şiddete, eşitsizliğe karşı ayaktayız, alarmdayız. Artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacak. Nerde bir kadın eziliyorsa, nerde kadına ve çocuklarımıza yönelik, cinsel istismar varsa, şiddet varsa, katliam varsa, savaş varsa, haksızlık , sömürü, zulüm varsa, taciz ve tecavüz varsa emin olun ellerimiz yakanızdadır. Hesabını soracağız.

İşte, her yıl bir öncekine göre daha da. çoğalarak alanları dolduruyoruz. Ortak sözümüzle ortak gücümüzle siyasetin ortasında, “erkek siyasetine” artık yeter demek üzere ellerimizi birleştiriyoruz. Şimdi kelebekler zamanı. Her birimiz birer kelebeğiz.

Unutmayalım ki kelebekler kanat çırparak yol alırlar. Yalnızca 25 Kasımlarda 8 Martlarda değil, gün gün, her gün kanat çırptıkça özgürleşeceğiz.

YAŞASİN ONURLU MÜCADELEM KAHROLSUN ATAERKİL SÖMÜRÜ DÜZENİNİZ...

AKHİSAR DEMOKRASİ PLATFORMU