DÜNYAYA ÇENTİK ATMAK
İnsan olarak içimizde bir sürekli var olma hissi taşımaktayız. Bu hissin karşısında ise ölüm inkar edilemez gerçekliği ile durmaktadır. Ölümün öldürülemediği bu dünya hayatında bir iz bırakmak ölümü sessizce protesto etmektir aslında. İz bırakmak ölümsüzlüğün fragmanıdır.
Bir yerlerde, birilerinin hayatında güzel izler bırakmak biz gittikten sonra da sadamızın gök kubbede yankılanmaya devam etmesi demektir. Birileri için bir şeylerin vesilesi olmak, bir gülümsemenin sebebi olmak, herhangi bir menfaat gözetmeksizin birinin yanında olmak bunlar iz bırakmak için yeterlidir. Kalplerde yer edinmek için illa meşakkatli işler seçmeye gerek yok. Bazı anlarda birinin sırtını sıvazlamak, ötekinin başını okşamak, berikini içtenlikle dinlemek gibi küçük dokunuşlar yeterlidir. Geçtiğin yolu güzelleştirmekte böyle ufak şeylerin neticesidir en nihayetinde.
“Tanrı benimle ne kastetmiş olabilir?” der Danimarkalı filozof Kiergegaard. Bu soruyu düşünmek gerek. Yaratılmış olmamızdan murat edilen bir şey elbette var. Bu murat edilenlerden biri belki de bir gönülde iz bırakmaktır. Belki birinin insanların içindeki iyiye inanma sebebi olmaktır.
Her çentik bir iz bırakır. Geride izimizi bırakmak için dünyaya güzel çentikler atmak gerekir. Hayatı anlamlı kılmak belki de çentiklerin sayısı ile orantılıdır.
Dünyaya şimdiye kadar attığın çentiklerin durumunu merak ediyorsan, hayatının başkalarının hayatına mutluluk getirip getirmediğine bakmalısın sevgili okur. Yaptığın sorgulamada istediğin neticeyi alamadıysan endişe etme. Henüz bitmedi hayat yolculuğun. Taslak halindeki hayatına son şeklini vermek için hala vakit var ve çentiklerin sayısını artırma imkanıyla dolu dünya.
Dünyaya bırakacağımız güzel çentiklerin artması ümidiyle..
