Henūz ilk ağaca başlamadan evvel,hasata gelen yõvmiyeciler ile birlikte zeytinlik sahibi veya sahipleri olduğu halde,eller semaya açılır,dualar edilir dilekler dilenir."Allahım,bol ve bereketli bir hasat olsun sağ selametle bizlere zeytinlerimizi toplamayı nasip et" diye dua edilir.Ama,mal sahibi mahsulde bolluk dilerken,çalışanlarda yõvmiyelerin yūksek ve işlerin sūrekli olmalarını dilerler içlerinden sessizce...
Ben de bir kõşemde,zeytin toplamaya başlamadan evvel,zeytine olan temenni ve minnetimi kendi yazdığım bir şiirimle başlamak istedim.
ÍYİ Kİ VARSIN..
İyi ki varsın
Yokluğun dūşūnūlemez ki,
Sen bir cennet meyvesisin şūphesiz.
Aşımız,rızkımız,dūnūmūz bu gūnūmūzsūn.
Kâh yeşil bedeninle kâh kara bedeninle,
ap aydınlık geleceğimizsin.
Varlığınla,kızlarımızın çeyizinde,
Delikanlılarımızın ekmeğindesin.
Kara sevdalıyız sana biz,
Umutlarımızın yeşilisin,
Íyi ki varsın iyi ki..
Gūzel Akhisarımızda çok õnceleri tūtůn ekimi yapılırdı tūtūncū memleketti elbette.Dūnyaca ūnlū altın sarısı tūtūnūyle anılırdı hatta tūtūncü kız heykeli bile var ilçede ki umut parkı kafşağında.Ama,gel zaman git zaman ne olduysa oldu, tūtūn Akhisar da birden yok oldu ve unutulmaya yūz tuttu.Tabi bunun siyasi bir açılımıda olabilir ama konumuz bu değil.Tūtūn ekilmeyen boş kalan tarlalar,sonsuza kadar da boş kakacak galleri yoktu elbette.Zaten önlerinde õrnek olabilecek, zeytinde yūzlerce yıllık bir geçmişe sahip bõlgenin zeytin ambarı bir Zeytinliova beldesi vardı.Dūnyanın önde gelen zeytin yağında marka olmuś KIRLANGIÇ zeytin yağlarının doğduğu ve Zeytinliova'dan dūnyaya açılan bir dev bir marka vardı.Ismini kssabadan çıkan zeytin yağından alan bir yağköy vardı yeni adıyla yine ismini zeytinden alan bir Zeytinliova vardı ve õylede oldu.
Bõlge de boş kalan hemen hemen çoğu tūtūn tarlaları artık zeytinlik olmuştu.Tūtūncū Akhisardan zeytinci akhisara hummalı bir geçiş olmuştu,anıları ve zorluklarını dillerdeki bazı deyişleriyle.Tūtūn ekenlerin bir deyişi vardır "Biz tūtūn tarlalarında köfūn içinde būyūdūk,annemizin tūtūn zifirli õpūlesi ellerinden ekmeği kırdıkta yedik"derler.
Tūtūn ekimleri ovalar da bir kır şenliği havasında tadında ekilir,kırılır ve toplanıp kurutulurdu.Tůtūn tarlalarının kenarlarına ekilen domatez,biber ve patlıcanlar õğle aralarında çalı çırpı ateşiyle tava da kızartılırken,çatallarda tūtūn iğneleriydi.Ūzerinden uzun yıllar geçse de,o çalı çırpı ateşi ve tava da kızaran o caanım kızartma kokusu hala daha burnumun ucundadır.O kokularda,vefat etmiş nice sevdiklerimizin,analarımızın,
Gelelim zeytine.Dedik ya,artık tūtūn tarlalarının tamamina yakını zeytinlik oldu.Ve bölgemiz son otuz/otuz beş yılda yaklaşık on beş milyon zeytin ağacı ile Akhisar,ūlkemizde zeytinin baş kenti olmayı başardı.Peki,tūtūn tarlalarının zeytinlik olmaları iyi mi olmuştu kötü mü.?Tūtūnden boşalan tarlalarımıza alternatif başka bir şey mi ekmeliydik,boş tarla olarak bırakıp yıllık bir ekenekle mi değerlendirseydik.Bunu bir başka yazımda değerlendirip sizerle paylaşıyor olucam.Tekrar burada buluşmak ūmidiyle,sevgiyle ve sağlıcakla kalın..
Hūrriyet Şevki TALAY kimdir?
1964 Zeytinliova doğumluyum.Akhisar end.msl.lisesi elktrik blm.den 1981/82 de mezun oldum.Aile meslegimiz fırıncılık.Uzun yillar ailemle Zeytinliova da bu işi yaptıktan sonra,kasabamızda ve ūlkemizde gelişmekte olan zeytin sektõrūnūn farkına varıp ilk zeytin işletme şirketimi 1994 yılında Zeytinliova da kurdum 2008 de sıkıntılı piyasa koşullarindan ara verdim ve Akhisar da yine dede baba mesleğim olan ekmek fırın işletmesi 2009 yılında(Çağlak ekmek)fırınını açtım on yıl da orayı işlettikten sonra fırına talip olan meslektaşlarıma devrettim ve yeniden Zeytincilik sektörūne dõnerek zeytincilik şirketimi kurdum ve bunun yanında da organik tarım ürūnleri Akhisar ve Manisa yetkili bayilikleri aldım ve halen her ikisini de beraberinde yürūtūyorum.Zeytincilik benim aşk işim,kara sevdalısı olduğum bu işi bölgemiz zeytin sektörūne õmrūmūn sonuna kadar hizmet etmek dūşūncem yegane hayat ve yaşam felsefem olmuştur.
