Kuşlar vefasız mevsim artık sonbahar
Ben çocukken kasabada, öğlen vakti otururdum arastadan
İkindi vakti güzel bir nisa, çalımlı geçerdi sokaklardan
Beyaz tenli saçı sarıda, yürürken erkekler bayılırdı endamından
Kırmızı yakışırdı hem boyuna, kimseye bakmazdı yürürdü yolundan
Onun güzelliği şavk verirdi, boy güzelliği insanı eritirdi
Adamlar onu geçişini beklerdi, herkes onun fizikini överdi
Bu kadın şık giyinirdi, hemcinsleri onun giyimine özenirdi
Modayı takip ederdi, pahalı kundura ve libasları giyerdi
Erkekler beklerdi daldalar da, bu güzel kadın geçtiği anlarda
Kendisi gençliğin çağlarında, bu fani hayatın taze baharında
Yeni açmış bir gonca, onu gören güller bile solardı hicabında
Oysa gençliğin havasında bu fani ömrünün hem tazecik zamanında
Herkes onu isterdi yar olarak, evlenmedi yaşadı bekâr kalarak
Geçti gençlik demi gülleri solarak, dağdaki sel gibi hızlı akarak
Bir şarkı sözü var gider hoşuma, bu kelamlar hiç söylenmemiş boşuna
Bütün kuşlar vefasız mevsim artık sonbahar
Yıllar sonra o şehirde rastladım o güzel kadına, oturdum yanına
Geçmişi şöylece canlandı hafızamda, aldanmamak lazım fanini damına
Servi boyu, olmuş üzüm asması, sarı saç ise beyaz pamuk kozası
Beller bükülmüş olmuş acuze, bir elde çantası diğerinde asası
Bir ah çekti oturdu kürsüye, duman çökmüş o güzelim mavi gözüne
Dikildim yanına baktım özüne, tanıdı ağlayarak baktı yüzüme
Evlat; bütün kuşlar vefasız mevsim artık son bahar
Vefa sahibi her, ALLAH mevsim artık son bahar.
Yazan Orhan Yavuz Ejder. Akhisar –Manisa
