AÇIN KANATLARINIZI

AÇIN KANATLARINIZI

Açılmamış kanatların büyüklüğü bilinemez.  Neden insanlık olarak kanatlarımızı açmıyoruz bu vahşetin üzerine .

Karanlık aydınlıktan, yalan doğrudan kaçar. Dünyamız nereye savruluyor. Yürekler ne durum da?  İnsanlığımızdan bu kadar mı nasip aldık? Aldıklarımızı da ışık hızıyla mı kaybediyoruz .

Bu vahşete karşı batı dünyasının ,İslam dünyasının kılını kıpırdatmıyor olması nasıl açıklanabilir başka .

Birleşmiş Milletlerin canı cıksın diyeceğim neredeyse.

Güneş yalnız da olsa, etrafına ışık saçar.Böyle derlerde  bu adamların hiç mi ışıkları yok .Hiç mi vicdanları yok .Amerika bu kadar mı esir olmuş çıkar guruplarına .

Hala Ramazan sofralarında  savaşa destek veren firmaların içeceklerini gırtlaklarından aşağıya indirmeye utanmıyor mu Müslümanlar.

Üzülme diyemiyorum , doğruların kaderidir yalnızlık diyemiyorum. Bunu kabul etmek istemiyorum. 
Mezar taşlarının üzerine dökülen en acı göz yaşlarının sebebi olanca açıklığı ile ortada iken ben buna daha fazla nasıl seyirci kalırım Allahım.

Mutluluk kelebek gibidir. Ne kadar kovalarsanız, sizden o kadar kaçar. Mutluluğu artık arayanımız yok  isteğimiz sadece yaşama hakkı .Küçük bedenlerin acı içerisinde cennete uğurlanmalarına alışmak istemiyorum Allahım. 
Sen tepkilerini kontrol etmelisin dediklerinde  bunun ne kadar acı olduğunu soruyorum kendime ve tepkilerimi kontrol etmekten yorulduğumu haykırmak istiyorum .
Yaşamı kaybetmenin kıyısına yaklaşanlar, onu daha iyi tanırlar derler yaşamın kıyısı falan kalmadı her yer bir enkaz yeri ,her yer bir ölüm havuzu Gazze  bir ölüm şehri .Bu küçük toprak parçasının içerisinde insanlığımız cehennemlere sürükleniyor..  
Bilgili budalalar,saçmalıklara boyun eğen  robotlar ,tek bir merkezden idare edilen  ruhsuzlar ordusunun arasında yapayalnız kalmak ne büyük bir acı . En iyi siyaset, namuslu davranmaktır. Namus aramaktan yorulduk hepimiz. 
Bir düşmanı bağışlamak, bir dostu bağışlamaktan daha kolaydır. Dost bildiklerimizin aymazlıkları, zavallılıkları ve donmuşlukları içerisinde hiç birini affetmek gelmiyor içimden.
Camdan evde oturanlar,camlarınızın kırılmayacağınızı mı sanıyorsunuz ve bütün çıplaklığı ile bu acıyı seyre dalarak kurtulacağınızı mı sanıyorsunuz.

Oyun bitti mi, şah da piyon da aynı kutuya girer.Sessiz kalarak  vahşilerle aynı cehenneme odun taşıdığımızın farkında değil miyiz. 
Düşleri gerçekleştirmenin en kestirme yolu, uyanmaktır. Uyanmanın tek bir yolu var o da bu vahşete sessiz kalmamaktır. Bir gurup Yahudi'nin büyük zorluklar altında  İsrail'i protesto etmesinde ki onuru bile taşıyamayan batı devletleri, İslam devletlerini ibret almaya davet ediyorum ve onların bu onurla  yürüyüşlerine selam duruyorum.