BUĞDAY - EKMEK - NAN

Buğday - ekmek - nan

Buğday toprağın karanlığına gömülür aylar geçer

O ıslak karanlık çamurda zindanda bir eyyam geçer

 Sabırlıdır sakindir çilehanedeki sofi gibi

Baharda yeşil filiz verir çimen olur ol can gibi

 Başak hicaptan başını eğer, rükûa varmış gibi

Sonra tırpanla biçerler sererler yere ağyar gibi

 Dövülür daneleri ayrılır bedenden kalır ari

Değirmede kırılır öğütülür hem ezilir seri.

 Bitmez çilesi fırında yanar da pişer al nar gibi

Yetmez, bir de dişler arasında çiğnenir macun gibi

 Birçok çetin eziyetler var buğdayın hayatında

Ahirinde insanlara, gıda nur olur en sonunda.

 İnsan onu öpüp başına kor sanki şirin can gibi

Bu eziyet riyazetten sonra nan olur sultan gibi

 Ekmek, hubuz, nan, kleb, pain, brot, bread derler

Tadı lezzeti hoştur, onu kutsal bilir bütün milletler

 Orhan buğday tayyip nimettir, zayi etme bil kadrini

Ay, gün, yağmur, çiftçi, fırıncının, yüce tut emeğini.

 İsraf küfranı nimettir, aziz tutmak sebebi devlettir

Düşün bu dünyada milyonlarca insan ekmeye hasrettir.

 Orhan Yavuz Ejder- Akhisar- Manisa