Musa’da Firavunda Sensin
Yarana merhem olmamı mı istersin önce bütün kabukları kanatmam gerek sürmek için merhemi derine der derviş ve devam eder..
Çekildiğin kuytu köşelerde, yarasalar gibi sessiz ama bir o kadar sevimsiz seni iyi tanıyorum nefs, hem de çok iyi. Geçiremeyeceksin dişini demelisin nefsine.
Her kuşun gözü yuvada, her bülbülün hevesi gülün cemalindedir.
Fani toprağa kanaat edip baki yuvadan uzaklaşan gönül kuşun gurbettedir.
Yazık, ne yazık ki gönül kuşun bir yudum su yüzünden yüce denizden vazgeçmiş ve güzeller güzelinden ırak düşmüştür.
Bu azın içinde temiz bir yürek mukaddes bir ruhla ancak yardım edebilirsin kendine.
Sor bakalım Yüce cennette dikili Enisa ağacının gölgesini, sor bakalım temiz bir nefes mukaddes kata ulaşmış mı?
Günah kılıcıyla ümit ağacını sakın kesme.
Yüreğinin gül bahçelerinde dolaşmak istiyorsun peki o zaman neden kendini ateşe atmaya bu kadar meyillisin?
Aşk kendi üzerine düşeni çoktan yaptı. Aşk yolları bezedi bütün işaretleri ile görmüyor musun?
Böyle devam edemezsin, böyle devam edersen asla gerçeği göremezsin. Sürünün içinde kaybolup gidersin. Kararır yok olursun. Arzu ettiğin huzura erişemez, ancak alçalabilirsin.
Kendine baştan aşağıya sahip ol ve başlangıç noktana geri dön.
Adım, adım yaklaşan sonun hakkında derin, derin düşün.
Perdeyi yırt, gölgeleri dağıt, suretlerin renkli dalgalarına kapılıp kalma ve geç suretleri. Özünün sesini dinle.
Zamanın ne kadar çabuk geçtiğini görmüyor musun?
An be an yaklaşmakta olduğun sonu görmüyor musun?
Pek çok ışımaya tanıklık ettin. Arzuladığının kapısına var ve bitir artık.
Çöllerde asası elinde yalınayak yürüyen Musa da sensin.
Zafer çığlıkları atan Firavun da.
Ruhlar âleminde sensin diyende sen, ahdinde durmayarak sürgüne gönderilende sensin.
Bir zerre bile değilsin.
Ama Âdemsin, dağların yüklenemediğini yüklenensin aynı zamanda. Sen zarar görmüş, aşındırılmış olansın.
Kuyuya atılan Yusuf da, kuyuya atan da sensin.
Sen ey İnsanoğlu neden sana verilen emri dinlemiyor ve okumuyorsun.
