Öylemi peki?
Yalnız yaralı bir hayvan gibi inliyorum.
Bütün içgüdülerim ile barışı çağırıyorum.
Bu gecenin sessizliğinde sana ulaşıyor mu sesim?
Sıcaklığına ihtiyacım var Allah'ım.
Sana her şeyden ve her zamankinden daha fazla ihtiyacım olduğunu biliyorum. Bu zor,çok zor .Bu içinde bulunduğumuz cinnet zamanlar hem de çok zor Allah'ım.
Bambaşka bir dünyadayız sanki,yalnız ve tek başımıza.
Adem babamız da yalnızdı biliyorum, sürgün edildiği Dünyada, yalnız ve çaresiz.
Bilmediği tanımadığı bir yeryüzünde her şeyi keşfetmesi gerekiyordu. Barınması, yemesi ve yaşamayı öğrenmesi gerekiyordu.
Vahşi hayvanlar arasında kendini koruması ne kadar zordu.
Bu çaresizlik ve yalnızlık içerisinde tutundu her şeye rağmen, bütün zorluklara rağmen. Dağları aştı, ovaları aştı, kara kışa yenik düşmedi.
Yakıcı çöllere esir düşmedi.
Sınanıyoruz hepimiz.
Biz peki aşabilecek miyiz bütün zorlukları?
Labirentlerinde kaybolduğumuz kalbimizin karalığını?
Kaybetmek istemiyorum huzuru tekrar kuracağımıza olan inancımızı. Sığınmak ve sımsıkı sarılmak gerekiyor vicdanlarımıza ve insanlığımıza.
Sesimi duyuyor biliyorum beni yaradan.
Yaralı bir hayvan gibi sana inliyor yüreğim. Bu yüzden biliyorum beni duyduğunu. Hissediyorum.
Bu duygu aydınlatıyor yolumu.
Her şeyi ne çabuk tükettik acılarımız bile sahte , kim bir anne gibi yanabilir ki Allah'ım ? Yanmış görünüyor ,yada olmamış görüyorlar. Çocuk cesetlerini birbirlerine silah diye uzatıyorlar.
Hiç bu kadar kirlenmemişti ruhumuz ,hiç bu kadar yok olmamıştık ,hiç bu kadar vurulmamıştık,hiç bu kadar azmamış,hiç bu kadar aldatmamıştık.
Biz insanoğlu hemen toparlanmamız gerekiyor , hemen tekrar bulmak ŞEFKATİ, MERHAMETİ ve MUHABBETİ .Hiç vakit kaybetmeden,
Aksi takdirde CİNNET zamanlar bizi bekliyor.
Yokluklar üzerine varlıkları inşa etmeye başladığımız zamanlar aslında kendi yokluklarımızın altını kalın çizgi ile belirlediğimiz anlar olmaya başlıyor.
Her şeyi ve herkesi tek bir düşünceden ibaret sanarak inanmadığımız ne varsa ağız dolusu söylüyoruz.
Değerli ne varsa çürüttüğümüz ve kokuşmaya başladığımız anlarda inanıyorum ki toparlanmaya daha yakın olduğumuz zamanlara yaklaşıyoruz.
Hala Demokrasiyi zihinlerimizde var edemedik.
Hala hepimiz Demokrat olduğumuzu iddia ediyoruz.
Hepimiz özgürlüklerden yanayız
Hepimiz insan hakları havarisiyiz
Hepimiz bizim gibi düşünmeyenlere saygılıyız
Hepimiz Dininden dolayı kimseyi kınamıyoruz
Hepimiz siyasi yada etnik kimliğinden dolayı kimseyi dışlamıyoruz
ÖYLEMİ PEKİ?
HERKES KENDİNE BAKSIN.
SONRA DÖNÜP ÇOCUKLARINA. YANİ GELECEĞİNE BİR BAKSIN.
KARAR SİZİN.
YETER ARTIK BU FANATİZM.
