Sırıtan dolunay
Ay ışığı sonadı ile uzaktan gelen
ambulans sinyali karıştı. Huzurla,can pazarı. Notalar kağnı gibi, ağır ağır ilerlerken, siren uzaklara koşuyordu. Yerini gecenin meltemine bıraktı. Birden finale doğru notalar hızlandı, koşmakla yetişecek gibi cana doğru.
Bırakın yaşayalım bu fani dünyada, sarmayın etrafımızı boğmayın ilmek ilmek.
Din sarmalı, ırk sarmalı, ekonomi sarmalı, bencilliğin sarmalıyla boğmayın. Beyinlerimize çöreklenmeyin. Dölüm, benim vatanım, benim tarafım demeyin. Sarın hepsini sevgi yumağı ile.
Mevsimler gibi hür.
Ölmek istemiyorum!
Nasıl bırakırım sırıtan mehtabı, tan yerinde öten kuşu, begomili, melisa ve yasemin kokusunu, yeşil semizliği, vicdanı, adalet kargaşasını, rantçıları, din ırk varlık sömürücülerini. Oysa iki ay önce yetti gari demiştim, gitmek için hazırdım.
Ne oldu? Kulağıma Gülsin Onay karsuyu mu akıttı?
Mesut Avcı/Dibeklihan/Bodrum
05.07.2017
