Tam Şu An!
Hani şehir kuşatır ya seni, hani bütün sesler etrafında yankılanır da sen sesini duyuramazsın ya işte aynen öyle bu şehir.
Eski evlerin önünden geçerken bütün yaşanmışlıkları hissediyorum.
Mutluluğun resmini çizebilir miyim bu şehir de.
Bu şehir sever mi beni gerçekten?
Hayallerini yok etmemeli insan? Yok, ederse kurabilir mi yeniden tekrar en baştan.
Bu uğunduran şehir, öğütüyor bütün özgürlükleri sindire, sindire.
Bu başkalaştıran zaman, karartan, acıtan, dize getiren zaman.
Yüzde bir ben gibi durmak ister bu gönül tam gamzenin üzerin de bu şehirde. Esir bir hüzündü damarlarım da yürüyen adeta.
Mesafelerin olmadığını anlarsın. Farkındalığın farkına varırsın. Hiçliğin lezzetini kana, kana içersin. Hayat sonsuzluktur. Her şey sahibini dillendirir. Bütün kâinattaki mahlûkat sahibini dillendirip duruyor. Fakat fark edemeyen o kadar çok insan var ki. Allah(cc) güzeldir, o bizleri en güzel şekilde yaratandır. Sözlerini beyninden önce kalbinden geçir.
Bazen bir fener yanar ama kör isen göremezsin. Muhabbet tek bir söz gibi görünse de kabını ancak eri bilir.
Gece dişli çıkar, her muhabbeti almaz koynuna. Gece seçer kendine, alır hası yanına. Yürek gerçekten bir kere sever. Diğerleri ilkinin arayışıdır inan ki.
Zaman geçmişin hatalarına takılmadan sonsuzluğu düşleyerek günü kurtarma zamanıdır. Dün bitmiştir, yarını bilmemiz mümkün değildir ama tam da şu anda, içinde bulunduğumuz bu anda ne durumda olduğumuz, neler düşündüğümüz ve neler yaptığımızı tespit etmeliyiz.
Gerçek insan muhabbetini insanlığın hizmetine sunandır.
Bu gayretlerin sonucunda konumlarımız ve makamlarımız belirlenecek.
Saf ve yalın olduğumuzda, samimiyetimizi yalnız O’nun için O’na yönelttiğimizde bereketleneceğiz. İnsanlık selamete çıkacak. Sonuçlardan mesul değiliz; ama yaptıklarımızdan ve amaçlarımızdan mesulüz.
Kapasitemizin sınırları değil, var olanı ne denli verimli kullandığımızdır mesele. Kişinin buna hazırlanması gelişmesini ve yükselmesini sağlar.
Gerçekten bunu arzu ediyor muyuz?
