İki Çocuk
Çocukların ülkesinden geliyorum ben.
Karlı dağlara açılan bir bahçeden, bir çınarın gölgesinden, şehit cenazesinden, hendekli sokaklardan, acı döşeli yollardan geliyorum ben.
Vatan toprağıdır aslında bir çocuğun bedeni. Çocuk toplumun neşesi, umudu, geleceğidir.
Allah insanı yarattığında pür bir şahlanışla teslim etti yine insanoğlunun eline. El üstünde tutulsun diye.
Zira yaratan Allah biliyor çocuğa kötü bulaşırsa bütün cemiyet kötüye boyanır diye.
Alfabenin bütün harfleri çocukla hayat bulur.
Ulu ağaçlardan sığırcıkların çığlık çığlığa kanat çırparak
uçup gittikleri ovalarda çocuk sesleri var, gözyaşları, kanları, korkuları var.
Başı dumanlı dağların zirvelerinde de, dünyanın en derin yerinde de yine çocuk var. Dünya çocukla şenlenir ve çocuk bu dünyanın bahar dalıdır.
Bu yüzden bir toplumu öldürmek isteyenler, bir ülkeyi yok etmek isteyenler önce çocukları öldürmek zorunda kalırlar. Ama bilmezler onlar, zira çocuk ölümsüzdür ve her gün yeniden doğar şafakla birlikte yüreklere. Zira çocuk aslında bir melektir.
Bütün kelebekler çocuklarla rüyaya yatarlar, kozasından çıkan her tırtıl çocuğu örnek alır kendisine. Topraktan fışkıran her filizde, her bir tohumda çocuğun nefesi dolaşır bereket diye.
Muhabbetin eşsiz zenginliğini, sevginin karşılıksız ve dopdolu ahengini hep çocuk sunar çağlar boyu.
Ben çocuğum ve bu yüzden masumca severim her şeyi. Sevgisiz kalan ne varsa bilirim bensiz kalmıştır illaki.
Bir pencere yeter bana bir tek pencere ve ben buradan seyrederim bütün kâinatı. Susarım ama bilmediğimden değil, görmem ama görmediğimden değil, kızmam ama öfkelenmediğimden değil. Ben çocuk olduğumdan yaparım bunu. Sonra bakar ve söylerim bütün dünyaya kâh bir hendekte kâh bir şehit cenazesinde ben masumum diye.
Bütün bu yıkımları, bu sevgisizliği, bu acıyı bana reva görenler aslında kendilerine yazık ediyorlar. Onlar böyle yaparak hem dünyalarını hem cennetlerini yok ediyorlar.
Ey kötüler, ey silahlı adamlar, ey maskeli suratlar duysun herkes. Ben çocuğum. İnsanlığın soyunun devam sebebiyim. İşte bu yüzden, tam da bu yüzden ben her şeyin özüyüm.
Benim üzerimden oynanır bütün oyunlar ve benim üzerimden sömürülür insanlar ve bana zarar vermek isteyenler beni aşağılayıp kullanırlar.
Oysa bilmiyorlar çocuk dün, bugün ve yarın bulutların ta kendisidir.
Doğan güneş gibi rahmet, cennet kokusu kadar kutsal, süt kadar temiz ve mübarek.
Zavallı insan öğrenecek ve gerçekten öğrenecek benim onunda çocuğu olduğumu yana yıkıla.
Beni yücelttiğinde kendini de yücelteceğini bağıra bağıra.
Beni var ederek dünyasını yaşanabilir kılacağını.
Zavallı eli silahlı, yüzü maskeli öğrenecek benim insanlığın şah damarı olduğumu mutlaka. Bana zulüm ederek kendi şah damarını kestiğini mutlaka.
