Zülfüyar
Sinemi deldi apansız yokluğun
Gecelerimi yakıp da har eyler
Her geçen gün yüzüm daha soluyor
Zülfüyar her halimi zayi eyler...
Günümü sorma sanki öksüz gibi
Gecemi sorma evsiz barksız gibi
Susamış kuruyan topraklar gibi
Zülfüyar içim dışımı çöl eyler...
Söyleyemem ki gitme kal diyemem
Dizimi döver döver çığıramam
Bilmem hangi İl'e sürem ben beni
Beni kendime bırakma Zülfüyar
Mehtap YILMAZ
